فرآيند شکل‌گيري زبان شبيه‌سازي شد

فرآيند شکل‌گيري زبان شبيه‌سازي شد

آفتاب‌‌نيوز :

پژوهشگران "دانشگاه لايپزيگ"(Leipzig University) و "انجمن ماکس پلانک"(MPG) آلمان در يک آزمايش تلاش کرده‌اند تا روند شکل‌گيري سيستم ارتباطي جديد را شبيه‌سازي کنند. آنها در اين آزمايش، به نتايج جالبي دست يافتند. اين آزمايش نشان داد که حتي کودکان مقطع پيش دبستاني نيز مي‌توانند به صورت خودجوش سيستم‌هاي ارتباطي را شکل دهند که ويژگي‌هاي اصلي زبان طبيعي را دارد.


به گزارش ساينس‌ديلي، نحوه شکل‌گيري زبان‌هاي جهان، يک راز بزرگ است. با توجه به اين که ممکن است شکل‌گيري يک زبان، به هزار سال زمان نياز داشته باشد، اين پرسش مطرح مي‌شود که چگونه افراد ناشنوا مي‌توانند يک زبان اشاره جديد را به صورت خودجوش ايجاد کنند. پژوهش‌ها نشان مي‌دهند هنگامي که افراد ناشنواي غريبه گردهم مي‌آيند، در زمان کوتاهي مي‌توانند با زبان اشاره خود با يکديگر ارتباط برقرار کنند.





يکي از واضح‌ترين نمونه‌ها در اين مورد، زبان اشاره نيکاراگوئه‌اي است که در سال 1980 ظهور کرد. کودکان، نقش مهمي را در ابداع اين زبان‌هاي جديد بر عهده دارند اما نحوه شکل‌گيري چنين زبان‌هايي، به طور دقيق ثبت نشده است.


پژوهشگران دانشگاه لايپزيگ و انجمن ماکس پلانک در مجموعه بررسي‌هاي خود تلاش کردند تا اين فرآيند را به صورت دقيق بازسازي کنند. در هر حال، اين پرسش مطرح مي‌شود که چگونه مي‌توان کودکان را وادار کرد تا بدون صحبت کردن با يکديگر ارتباط برقرار کنند. پژوهشگران براي بررسي اين پرسش و پاسخ دادن به آن، از نرم‌افزار "اسکايپ" (Skype) استفاده کردند.


پژوهشگران در اين بررسي، از کودکان خواستند تا در اتاق‌هاي متفاوتي بمانند و با کمک نرم‌افزار اسکايپ با هم ارتباط برقرار کنند. پس از آشنايي مختصر کودکان با اين سيستم، پژوهشگران ناگهان صدا را خاموش کردند و به تماشاي کودکان پرداختند که سعي داشتند روش جديدي به جز صحبت کردن را براي ارتباط با يکديگر پيدا کنند.


کودکان در اين بررسي بايد تلاش مي‌کردند تا يک تصوير با نقوش گوناگون را طي يک بازي توصيف کنند. آنها توانستند با ارائه حالت خاصي براي هر عملکرد، به سرعت راه حلي به جاي صحبت کردن ارائه دهند.


پژوهشگران، کودکان را بارها با تصاوير جديدتر و انتزاعي‌تر به چالش کشيدند. براي مثال، يک کاغذ سفيد را به عنوان تصوير ارائه دادند. تقلي و ارائه يک حرکت خاص براي توصيف هيچ‌چيز، کار بسيار دشواري است.


پژوهشگران، عملکرد کودکان را اين گونه توصيف کردند: فرستندگان ابتدا تلاش کردند تا گونه‌هاي متفاوتي از حالت‌هاي متفاوت ارائه دهند اما طرف مقابل نمي‌توانست منظور او را درک کند. در هر حال، هر دو طرف صحبت توانستند در مدت کوتاهي، نشانه‌اي را براي مفاهيم انتزاعي ابداع کنند. تصاوير ارائه شده، به تدريج پيچيده‌تر شدند و کار کودکان هم دشوارتر شد. براي مثال، آنها براي نشان دادن تعامل ميان دو حيوان، نشانه‌هاي جداگانه‌اي را ابداع کردند و سپس به ادغام کردن آنها پرداختند.


بر اساس اين پژوهش مي‌توان، شکل‌گيري زبان را اين گونه توصيف کرد؛ انسان‌ها ابتدا نشانه‌هايي را ابداع مي‌کنند که شبيه به اشيا و عملکردهاي گوناگون هستند. وجود يک تجربه مشترک ميان طرفين صحبت پيش از اين مرحله، ضروري است. دو طرف با تقليد از يکديگر، از نشانه‌هاي يکساني براي توصيف هر جسم استفاده مي‌کنند؛ در نتيجه نشانه‌ها به تدريج معناي بينافردي و متعارف به خود مي‌گيرند. ارتباط ميان نشانه‌ها و اجسام، به تدريج انتزاعي‌تر مي‌شود و معناي خاص‌تري به خود مي‌گيرد.


قابل توجه‌ترين جنبه پژوهش‌هاي اخير اين است که نشان مي‌دهد اين فرآيندها را مي‌توان تحت شرايط کنترل‌شده و طي 30 دقيقه، مورد بررسي قرار داد.


بررسي‌ها نشان مي‌دهند که ارتباط نمي‌تواند به واژه‌ها محدود شود. هنگامي که هيچ راهي براي استفاده از زبان متداول وجود نداشته باشد، انسان‌ها راه ديگري را براي انتقال پيام خود پيدا مي‌کنند. اين پديده، پايه‌هاي ابداع زبان‌هاي جديد را شکل مي‌دهد.


اين پژوهش، در مجله "Proceedings of the National Academy of Sciences" به چاپ رسيد.