روز چهارشنبه مسيحيان سراسر دنيا کريسمس را جشن گرفتند. اگر با شنيدن نام کريسمس منتظر شروع سال نوي ميلادي بوديد احتمالاً متوجه شده ايد که اين اتفاق هنوز رخ نداده و اين سؤال برايتان پيش آمده که فرق کريسمس با سال نو چيست. اين سؤالي است که در ادامه به آن پاسخ خواهيم داد.
کريسمس همان سال نوي ميلادي نيست. جشن کريسمس که در روز 25 دسامبر برگزار مي‌شود، يکي از اعياد مذهبي پيروان دين مسيحيت است که آن را روز تولد حضرت مسيح مي‌دانند. اما جشن سال نوي ميلادي با به پايان رسيدن يک سال تقويمي و آغاز سال ميلادي جديد در اول ماه ژانويه برگزار مي‌شود.
اما چرا کريسمس را روز 25 دسامبر جشن مي‌گيرند؟
اينکه چرا اين تاريخ براي برگزاري جشن کريسمس انتخاب شده کاملاً مشخص نيست. چون تاريخ تولد حضرت مسيح در کتاب مقدس به طور دقيق ذکر نشده و اين مسأله سال‌ها در ميان پيروان اوليه‌ي دين مسيحيت مورد بحث بود. آن‌ها ابتدا تصور مي‌کردند تاريخ تولد حضرت مسيح 6 ژانويه بود، چون اين تاريخ را روز مرگ او مي‌دانستند و از طرفي اعتقاد داشتند پيامبران در همان روزي از دنيا مي‌روند که نطفه‌ي آن‌ها بسته شده بود. اما تا پيش از قرن چهارم تاريخ اين مناسبت به روز 25 دسامبر تغيير يافت. برخي منابع علت انتخاب اين تاريخ جديد را دور کردن توجه‌ها از مراسمي بيان کرده اند که کافران (پيروان ادياني که در آن‌ها به پرستش خدايي غير از خداي واحد اديان ابراهيمي پرداخته مي‌شد) به مناسبت انقلاب زمستاني در همان روز 25 دسامبر برگزار مي‌کردند. اما برخي منابع هم اين را درست نمي‌دانند. تنها چيزي که از بابت آن مطمئن هستيم اين است که اين تاريخ فارغ از چرايي اش پابرجا ماند.
يکي از سنت‌هاي کريسمس هم که به نوعي با حضرت مسيح مرتبط است آويزان کردن حلقه گل است که پاي ثابت تزئينات ايام کريسمس محسوب مي‌شود.
نظريات زيادي درباره‌ي آويزان کردن حلقه‌هاي گل در ايام کريسمس مطرح شده. در يونان و روم باستان، به برندگان مسابقات ورزشي حلقه‌اي از برگ بو اعطا مي‌شد و اين حلقه‌ها نشان افتخار هم بودند. در جشن‌هايي که کافران به مناسبت انقلاب زمستاني داشتند، دايره احتمالاً نماد چرخه‌ي زندگي و اميد به آغاز دوباره‌ي بهار بوده. حلقه‌ي گل براي مسيحيان تداعي کننده‌ي تاج خار حضرت مسيح هم هست و آن‌ها بعد‌ها آن را به يکي از نماد‌هاي اَدوِنت يا همان جشن ظهور هم تبديل کردند. حلقه‌ي گل از گياهان هميشه سبز مختلفي ساخته مي‌شود که نماد زندگي پيوسته هستند و فرم دايره شکل آن هم که هيچ ابتدا و انتهايي ندارد سمبل جاودانگي خداوند است.
منبع: rd
درباره این سایت